De keuze van Priscilla Macintosh

Priscilla Macintosh:
'De activiteiten die wij rondom Keti Koti organiseren bieden niet alleen de kans om het slavernijverleden en de invloed daarvan op de huidige samenleving te begrijpen, maar ook om onze geschiedenis te respecteren en samen te werken naar een inclusieve en rechtvaardige samenleving. In deze selectie komen thema’s zoals inclusiviteit, intersectionaliteit, dekolonisatie, sociale veiligheid, representatie in het onderwijs en ook inspiratie voor podiumkunsten naar voren. Met als doel een frisse blik te bieden die diversiteit en inclusiviteit bevordert.'

De focus in dit essay ligt op het ontrafelen van machtsverhoudingen en op het decolonial framework. Het raakt aan veel vragen waar ik me dagelijks mee bezighoud: Hoe kunnen we kwetsbaarder zijn in het bespreken van deze kwesties? Hoe kan samenwerken en reflecteren een manier zijn van dekoloniaal werken?

Als dekoloniseren makkelijks was, zou iedereen het doen

Wat me aanspreekt in dit interview is hoe vanuit verschillende perspectieven kijken zorgt voor diversiteit en daardoor zorgt voor inclusiviteit. Jennifer Tosch is een zeer interessant persoon die o.a. in Amsterdam tochten deed langs kolonliale sporen in de stad. Iets wat wij vanuit de cirkel dit jaar in Arnhem doen samen met het Keti Koti comité.

interview with Jennifer Tosch on identity in a changing world

Ik beschouw diverse invloeden van muziek, eten, cultuur als rijkdom, rijkdom die bijdraagt aan organisaties en hun creatieve projecten. Daarom spreekt dit fragment van het interview me enorm aan:
“Het in contact komen met mensen in je buurt die wezenlijk van jou verschillen is heel belangrijk voor die binding. Door in een stad samen te wonen met mensen die anders zijn dan jijzelf, besef je dat je er niet alleen woont en dat je je moet verhouden tot de ander. De diverse, of inclusieve stad wordt vaak gezien als een zwakte waar we ‘mee om moeten gaan’: de kracht ervan wordt niet herkend. Terwijl de ander zien, wie de ander ook is, juist de kwaliteit van de stad is.”

Interview met Arna Mačkić over de bedreiging van de inclusieve stad

Wat ik interessant vind is hoe Elaine Mitchener in de podcast ingaat op de relatie tussen het Caribisch gebied en Engeland, en hoe het vergelijkbaar is met de relatie tussen de (voormalige) koloniën in het Caribisch gebied en Nederland. Voor mij enorm herkenbaar.

podcast unheard voices+podcast with Elaine Mitchener

Dit essay en vooral de samenwerking tussen de kunstenaars Lonnie van Brummelen en Siebren de Haan met en in communities spreekt mij erg aan. En hoe ze de in het heden zichtbare koloniale sporen tonen.

Stories from the Rainforest: The dance of relating