Al van jongs af aan ben ik gefascineerd door geschiedenis en hoe alles met elkaar in verband staat. Natuurlijk spreken de epische en mooie verhalen tot mijn verbeelding. Maar ik vind het ook bijzonder om te zien hoe alles, terugkijkend, met elkaar in verband blijkt te staan. Pas terugkijkend kun je namelijk echt zien hoe een bepaalde situatie tot stand is gekomen en wat ons tot het heden heeft gebracht.
Achteraf is namelijk makkelijk praten. Aan het verleden is immers niets meer te veranderen. We kunnen het erover hebben, we kunnen erover filosoferen, discussiëren, maar de gebeurtenissen staan vast. Toch vind ik het verleden ook erg subjectief, er zijn namelijk zoveel verschillende perspectieven op hetzelfde verhaal. Geen enkele versie van de geschiedenis is meer of minder waar dan de ander, en dat vind ik een fascinerende gedachte.
Daarom maak ik graag historische verhalen. Tijdens je onderzoek word je geconfronteerd met verschillende perspectieven in de bronnen die je gebruikt. Als schrijver ben jij degene die kiest welk perspectief je je lezer voorschotelt. Je kunt met hetzelfde onderwerp hele verschillende verhalen creëren met totaal verschillende doelen. Het destilleren van één verhaal uit de verzameling getuigenverslagen, dagboeken, documenten, krantenknipsels en foto’s is wat ik het mooiste vind aan het maken van een historisch verhaal.
Als je uiteindelijk hebt gekozen vanuit welke bronnen je het verhaal gaat vertellen kun je daar uiteindelijk ook visueel mee spelen. Zo wilde ik mij eens focussen op een brand in een toren, maar wilde ik niet de focus leggen op wat er op de grond gebeurde, maar op de brand zelf. Dus koos ik ervoor letterlijk vogelperspectief te gebruiken om het vanuit vogels te vertellen.
Voor mij is de geschiedenis een speelplaats van perspectieven, visies en een onuitputtelijke bron van inspiratie. Iedereen heeft immers zijn eigen geschiedenis. Bovendien zijn er altijd mensen te vinden die bereid zijn hun verhaal te delen. De uitdaging voor de tekenaar is om het verhaal en het visuele in harmonie te brengen.
Eigen herinneringen en geschiedenis zijn interessant, maar je eigen geschiedenis in samenspel kunnen zien met het grotere plaatje maakt het alleen maar mooier. Hoe meer ik over de geschiedenis leer en de manier waarop ik het kan vertellen, hoe meer ik ook over mijn eigen standplaats in de geschiedenis begrijp. Op die manier hoop ik ook later, terugkijkend, de verbanden van mijn eigen geschiedenis te kunnen zien.
In aanloop naar De Grote Geheugen Show vertellen alumni van ArtEZ over hun werk en de relatie met geheugen, herinnering en/of (persoonlijke) geschiedenis. Karin neemt ook deel aan de kleine expositie De Grote Geheugen Show. Hierin wordt een aantal projecten van ArtEZ alumni – met als thema de fascinatie voor het verleden, herinneringen en/of de werking van het geheugen – bij elkaar gebracht. De expositie is te zien vanaf 13 februari op de begane grond in Rozet.
