In aanloop naar U staat hier. De kunst, de stad en de toekomst delen we graag mooie projecten die aan het thema raken, van studenten, alumni en docenten van ArtEZ. Beeldend kunstenaar Anouk Mastenbroek is alumnus van ArtEZ.
Braakliggend terrein
“Steden zijn monumenten van saaiheid en verveling geworden” is een uitspraak van Constant Nieuwenhuys die mij er mede heeft aangezet tot het maken van mijn werk. Als kunstenaar heb ik een grote interesse voor planologie en dit is dan ook van invloed op mijn werk. Ik verwonder mij over de vlakverdeling in het landschap als je het land vanuit een vogelperspectief bekijkt. Hoe een stadsplattegrond abrupt overgaat in verschillende landschapsstructuren. De bewuste, maar ook onbewuste beleving van onder andere het agrarische en coulisselandschap staat centraal in mijn werk. Het bovenaanzicht van een stad is gestructureerd; er zijn duidelijke ordeningen aanwezig in industrie, woonwijken en infrastructuur. Bedacht door het maken van plattegronden met lineaire lijnen en vlakken. Toch als je je door deze plattegrond vanaf een vloerperspectief heen beweegt, beleef je deze stad op een totaal andere manier. Bijvoorbeeld in een Vinexwijk waar alles netjes gesorteerd is; vanaf vogelperspectief een fascinerend raster dat zich naast een stad plaatst, tegelijkertijd vind ik de ritmes vanaf het vloerperspectief dodelijk saai. Overal zie je tijdlagen terug die zich door en naast elkaar heen bewegen.
Samen met drie andere kunstenaars ben ik gevraagd door Heidi Linck, de curator van Metaphorically Speaking, om een ruimte vullende installatie te maken bij Circa…Dit. In plaats van de ruimte als een white cube weer leeg te ruimen voor de nieuwe tentoonstelling, kreeg ik de ruimte aangereikt zoals de vorige kunstenaars hem hebben achtergelaten. Ik trof daar een vloer bezaaid met gravel en een stenen tapijt aan. Tijdlagen aangebracht door andere kunstenaars. Aan mij de taak om een derde tijdlaag erop aan te brengen en te reageren op het al aanwezige werk. De gravel kwam al gauw op muren terecht als een poederige laag met een subtiele lijntekening erin. Het stenen tapijt heb ik opgebroken tot een chaos van stenen met ritmische uitlopers. Ik heb nieuwe sporen en tijdlagen aangebracht in de ruimte. Er verschenen grote en kleine pigmentcirkels op de muur en vloer. Een vorm die maar weinig zichtbaar is in een stad; ik heb het gebruikt als tegenhanger van de al aanwezige vierkante vorm. De installatie werd enkel verlicht door het licht van buiten, zo kon het echte stadslicht zijn effecten laten zien op de installatie.
